“Daor hedde de guld”
Afbeelding 14
In een middeleeuwse stad was het gilde niet weg te denken. Gilden waren organisaties van mensen met hetzelfde beroep. Het gilde zorgde voor zijn leden bij ziekte of andere nood. Om een beroep in de stad uit te mogen oefenen moest men lid worden van het gilde. Het gilde kon ook grote invloed uitoefenen op het aantal beroepsbeoefenaars, omdat zij bepaalden wie slaagde voor het examen om meester te worden. Mochten er al genoeg zelfstandige meesters zijn, dan werd het examen (=het meesterstuk) afgekeurd.
Ook in Ravenstein ontstonden gilden waarvan het huidige St Barbaragilde er een is (afb. 14.). Het St Barbaragilde werd waarschijnlijk omstreeks 1500 opgericht. Het oudste document van dit gilde stamt uit 1573. Het St Barbaragilde was (en is) een schuttersgilde en had tot taak het beschermen van het kerkelijk en het wereldlijk gezag. Het gilde hield zich vooral bezig met sociale taken binnen de Ravensteinse gemeenschap, zoals het verzorgen van zieken en het begraven van doden (zie ook venster 5).
St. Barbara gaf bescherming tegen brand en bliksem en was de beschermheilige van o.a. artilleristen; infanteristen; brandweerlieden; dakdekkers; mijnwerkers; bouwvakkers; smeden; slagers gevangenen en stervenden. Een breed scala van “beroepen”.
Naast het St. Barbaragilde heeft ons werkgebied ook nog het St. Lambertusgilde in Huisseling (afb. 15.) en het St. Jansgilde in Neerlangel. Het St. Lambertusgilde werd in de negentiger jaren van de twintigste eeuw heropgericht. Ook dit gilde is een schuttersgilde. St. Lambertus, de patroonheilige, predikte aan de zijde van St. Willibrord in het gebied van de benedenloop van de Maas. Reden waarom we zijn naam juist daar tegen komen als naam van kerken, kapellen en … gilden.
Het St. Jansgilde is vernoemd naar St. Jan de Doper. De man die Christus in de Jordaan doopte. Misschien dat daarom voor hem gekozen werd in het dorpje aan de Maas…
Afbeelding 15