Overlangel

Oorspronkelijk was Overlangel samen met Neerlangel een dorp met de naam Langel. Langel was een heerlijkheid in het Land van Herpen. Het dorp dankte zijn naam aan de smalle, langgerekte vorm ervan, die zich uitstrekte van Neerlangel tot voorbij Overlangel. In 1191 was Albertus de Langel heer van Neerlangel en in 1330 Reijnoud de Langel.Toen het kasteel van Ravenstein gebouwd werd betekende dit dat Ravenstein als vestingstad Langel opsplitste in twee gedeelten. Om de gedeelten aan weerszijde van Ravenstein te onderscheiden is men gaan spreken van Nederlangel (later Neerlangel) en Overlangel. In 1811 is Overlangel bij de gemeente Herpen gevoegd.

Middelen van bestaan
In het oude Langel kon men een haven vinden waar goed handel werd gedreven. Vooral wijn, graan, steenkool en hop werden verhandeld. Bij deze handel werd een scheepswerf gebouwd. De arbeiders gingen er omheen wonen, er kwamen cafés, winkeltjes en herbergen voor de bewoners en scheepslieden. Het gehucht Overlangel was gevormd. Alle burgers leefden van de scheepvaart. Enkele families hebben goed ‘geboerd’. De familie de Bruijn is zo’n familie. Zij handelden in graan en wijn. Later financierden zij de bouw van de huidige kerk van Overlangel.

Helaas kwam er een einde aan de voorspoed van Overlangel. In de 2e helft van de 19e eeuw werd de scheepvaart met zeilboten vervangen door stoomboten en deze deden Overlangel minder en minder aan. De doodsteek kwam echter met de Maaskanalisatie. Doordat Overlangel zijn ligging aan de Maas miste, werd de armoede gigantisch. ‘Ge het errum en kei-errum minse’, was een uitspraak die goed op de bewoners van Overlangel sloeg. Iedereen die in de scheepvaart werkzaam was geweest moest iets anders zoeken om in hun levensonderhoud te voorzien. Velen werden keuterboertje en andere gingen voor een mager loontje in Oss of Ravenstein werken.