Neutraliteit
Politieke leiders in heel Europa hielden al jarenlang rekening met een oorlog toen in juli 1914 in Sarajevo de Oostenrijkse kroonprins Franz-Ferdinand werd vermoord. Binnen enkele weken werd duidelijk dat de strijdende partijen min of meer hadden zitten wachten op een aanleiding om de strijd te kunnen beginnen. Engeland hoopte de macht van de Duitsers op zee te verkleinen; Frankrijk hoopte op de terugkeer van Elzas-Lotharingen binnen de Franse grenzen; Rusland hoopte op terreinwinst op de Balkan; Duitsland wilde een meer vooraanstaande rol op het toneel van de wereldpolitiek; Oostenrijk-Hongarije hoopte eveneens terreinwinst op de Balkan te halen en Italië wilde net als Duitsland meer invloed in de wereld.
Toen de spanningen opliepen besloot de Nederlandse regering ondanks haar neutraliteit over te gaan tot de mobilisatie. Bij Ravenstein kwamen soldaten om de strategische spoorbrug te bewaken (afb. 50.).
Afbeelding 50
Afbeelding 51
In het Duitse Von Schlieffenplan was een snelle aanval op Frankrijk opgenomen. Frankrijk moest snel veroverd worden om een twee-frontenoorlog voor de Duitsers te voorkomen. De aanval moest dan ook via het neutrale Nederland en België verlopen. In de uitvoering van het plan werd op het laatste moment de neutraliteit van Nederland nog geëerbiedigd. België echter werd door het Duitse leger onder de voet gelopen en bezet.
Dat leidde tot een vluchtelingenstroom. In Uden kwam een groot vluchtelingenkamp, maar ook in Ravenstein vonden enkele Belgen een veilig onderkomen in de leerlooierij aan de gracht (afb. 51.).