Zwemmen in de natuur
Afbeelding 74
Nederland is verbonden met het water zoals de woestijn verbonden is met zand. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat zwemmen in meertjes of ander natuurlijk water een veel voorkomend tijdverdrijf is in Nederland. Naarmate er meer vrije tijd kwam en er meer geëist werd aan hygiëne, naarmate er meer zwembaden ontstonden. Veelal hield het zwembad niet veel meer in, dan een rij kleedhokjes en een duikplank.
Ook in Herpen ontstond al in de dertiger jaren een zwembad aan de Hertogswetering (afb. 74.). Tijdens het laatste jaar van de tweede wereldoorlog werd het zwembad afgebroken door de geallieerden. Mogelijk, dat zij geen obstakels wilden in het open terrein tussen Herpen en Overlangel.
Na de oorlog werd het zwembad weer opgebouwd. Het zwembad kende een jongenskant en een meisjeskant. Er was een douche, een speelweide (ca 10 x 10 meter) en een zanderig gedeelte. Daarnaast was er een vlonder, die de scheiding tussen het “pierenbad” en het “diepe” aangaf. Tot slot was er nog een heuse duikplank. Voor de wat meer geoefende zwemmers was het een sport om “over” te zwemmen, d.w.z. naar de overkant te zwemmen. Zolang het fluitje van de badmeester niet klonk, kon men dan triomfantelijk op de kant aan de overkant zwaaien naar de massa.
Soms bleek het natuurlijke ook een spelbreker. Dan waren er ratten gesignaleerd en mocht het zwembad maar beperkt gebruikt worden.
Omstreeks 1967 vond men, dat het zwembad niet meer voldeed aan de heersende normen. Men besloot een nieuw zwembad aan te leggen. Allereerst was daarvoor opnieuw een locatie aan de Hertogswetering in beeld. Dit keer verder naar Overlangel, nabij de Hamelspoel. Later besloot men toch te kiezen voor een zwembad aan de rand van het bos aan de Schaijkseweg: De Kriekeput. De ligging was fraaier; vakantiepark Herperduin wilde daar samenwerken en ook de gemeente Schaijk wilde bij die locatie wel meedoen. Uiteindelijk deed ook de gemeente Berghem mee in de onderneming.
Op 1 mei 1972 werd het zwembad geopend. Het zwembad had een wedstrijdbad, een ondiep bad en een bad voor de aller kleinsten. Er was een grote, glooiende ligweide en een kiosk waar versnaperingen gekocht konden worden.
Maar eigenlijk was toen toch al duidelijk, dat de tijd voor openlucht zwembaden voorbij was. Het aantal warme en daardoor drukke dagen was te gering om de hoge kosten te kunnen betalen. En die kosten zouden alleen maar hoger worden.