De industrialisatie zorgde voor een grote welvaartsstijging vanaf ca. 1960. Deze zorgde op zijn beurt voor de massale intrede van de televisie in de huiskamers. De tv bracht uitzendingen van zowel de katholieke omroep (KRO) als de socialistische omroep (VARA).

Nog in 1954 hadden de bisschoppen van Nederland in het bisschoppelijk mandement de katholieken voorgehouden vooral niet naar de goddeloze zender van de socialisten te kijken of te luisteren. Voor de bevolking was dat een achterhaald standpunt. Voor de meesten maakte het niet uit welke omroep bekeken werd, zolang het programma maar leuk gevonden werd. Men ontdekte dat de goddeloze zender ook aanvaardbare principes had of dat bij de katholieken ook een sociaal gevoel bestond. De scheiding van de bloedgroepen vervaagde en daarmee kwam een einde aan de wijdvertakte verzuiling. Het zou nog wel tot 1980 duren voordat in de politiek katholieken en protestanten elkaar zo dicht genaderd waren, dat ze hun partijen konden laten fuseren tot het CDA.

Langzaam maar zeker sijpelden de veranderingen ook op het platteland door. De leidende rol van de kerk in de gemeenschap verdween langzaam maar zeker. Was de voor de oorlog opgerichte voetbalclub nog de “Rooms Katholieke voetbalvereniging Herpinia” of “Ravenstein”, in de zestiger jaren kregen nieuwe sportverenigingen deze toevoeging niet meer. Ook het kerkbezoek daalde vanaf ongeveer 1965 snel. Moderne pastoors zochten nog wel een weg via beatmuziek in de kerkdienst, maar dat kon het tij niet meer keren. Verschillende kerken werden nauwelijks nog gebruikt. Bovendien stagneerde het aantal priesterwijdingen, waardoor veel kerken geen eigen pastoor meer hadden. In de gemeente Ravenstein kreeg het kerkje van Dennenburg een andere bestemming. Op de Koolwijk werd niet langer op dinsdagavond een mis opgedragen en na verloop van tijd verviel daar ook de zondagsmis in de wintermaanden.