Neerlangel

Langel was een heerlijkheid in het Land van Herpen. Het dorp dankte zijn naam aan de smalle, langgerekte vorm ervan, die zich uitstrekte tot voorbij Overlangel.
In 1191 was Albertus de Langel heer van Neerlangel en in 1330 Reijnoud de Langel.Toen het kasteel van Ravenstein gebouwd werd betekende dit dat Ravenstein als vestingstad Langel opsplitste in twee gedeelten. Om de gedeelten aan weerszijde van Ravenstein te onderscheiden is men gaan spreken van Nederlangel (later Neerlangel) en Overlangel.

Bijzondere gebouwen
Het kerkje van Neerlangel is gewijd aan Johannes de Doper en dateert uit de 10e/11e eeuw. Oorspronkelijk is het een zaalkerkje, waarvan de romaanse tufstenen toren nog bewaard is gebleven. Het is de oudste toren van Brabant. in 1869 is de nieuwe neogotische kerk ingewijs. Oorspronkelijk bedienden de pastoors van Langel ook het kasteel van Ravenstein, maar in stukken uit 1538 lezen we dat Ravenstein inmiddels een eigen parochiekerk had. De kerk van Neerlangel kan derhalve worden gezien als de moederkerk van de huidige Lucia-parochie in Ravenstein. Later is Neerlangel zijn status van zelfstandige parochie kwijtgeraakt en onder de parochie van Demen gevoegd.

Heemkundekring land van Ravenstein, Kerk interieur

In 1869 is het schip afgebroken en in neogothische stijl herbouwd. Ook de torenspits is in diezelfde stijl opgetrokken. Vlak voor die afbraak heeft de toenmalige burgemeester van Ravenstein, R.A.A. van Claarenbeek, een tekening gemaakt van het kerkje in zijn oude staat. Het bijschrift luidt: Kerkje te Neerlangel van tuf of trasssteen, waarschijnlijk in de 7e of 8e eeuw gebouwd of tot RC ingerigt. Met gebakken steen verhoogd en de kleine raamtjes toegemetzeld omtrent de 13e eeuw.

De inrichting van het kerkje is een verzameling van overwegend 19e eeuws kerkinterieur. Bijzonder is het 19e eeuwse beeld van St. Jan de Doper dat is gemaakt door Dirk van Schadewijk, inwoner van Neerlangel. Het altaar is oorspronkelijk afkomstig van de St. Josephcongregatie uit Ravenstein.

De kerk wordt nog slechts eenmaal per jaar gebruikt, namelijk op 24 juni tijdens de St. Jansfeesten. Het gilde van St. Jan is van vóór 1710, maar helaas ging het archief verloren waardoor er niets over het oude gilde bekend is.

Scroll naar boven